Η Αγία παρθενομάρτυς Γλυκερία έζησε τον 2^ο μ.Χ. αιώνα, την εποχή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Αντωνίνου του Ευσεβούς (138 – 161 μ.Χ.) και Μάρκου Αυρήλιου Αντωνίνου (161 – 180 μ.Χ.).

Ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, καθώς ο πατέρας της, Μακάριος, διετέλεσε Ύπατος στη Ρώμη και στη συνέχεια Έπαρχος στην Τραϊανούπολη της Θράκης. Διακρινόταν για την ευλάβεια και την πίστη της, περισσότερο όμως στολιζόταν με σωφροσύνη και παρθενία.

Ενώ βρισκόταν σε νεανική ηλικία, ο τοπικός ηγεμόνας, Σαβίνος, έλαβε αυτοκρατορικό διάταγμα που όριζε να προσφερθούν πάνδημες θυσίες στα είδωλα και ιδιαιτέρως στον Δία,  πιθανόν περί το 176 μ.Χ.. Ειδάλλως, όσοι δεν πείθονταν στις προσταγές του Αυτοκράτορα, θα βασανίζονταν και θα θανατώνονταν.  

Η Αγία Γλυκερία, μόλις πληροφορήθηκε τα περί του διατάγματος, θέλησε  να συντρίψει την πλάνη των ειδωλολατρών και να διακηρύξει τον Ιησού Χριστό ως μόνο αληθινό Θεό. Αφού προσευχήθηκε με θερμή πίστη και ζωγράφισε στο μέτωπό της τον Τίμιο Σταυρό, παρουσιάστηκε με θάρρος ενώπιον του ηγεμόνα, διατρανώνοντας ότι είναι Χριστιανή.

 Ο Σαβίνος, μη μπορώντας να κατανοήσει την στάση της Αγίας, την διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε η Αγία, ατενίζοντας στον ουρανό εξέπεμψε θερμή προσευχή προς τον Τριαδικό Θεό και προτού τελειώσει, το άγαλμα του Δία έπεσε και συνετρίβη.  Το γεγονός εξόργισε τον ηγεμόνα και το συγκεντρωμένο πλήθος, οι οποίοι άρχισαν να την λιθοβολούν με μανία.  Θαυματουργικά όμως οι λίθοι δεν την άγγιζαν, ως να ήταν άυλη, ενώ εκατέρωθέν της συγκεντρώνονταν σωροί από πέτρες.

Ο Σαβίνος έμεινε κατάπληκτος μπροστά στο παράδοξο θαύμα και αναλογιζόμενος τί θα πρέπει να πράξει, διέταξε να την φυλακίσουν. Ο  πρεσβύτερος Φιλοκράτης αψηφώντας τους κινδύνους κατάφερε να επισκεφθεί την Αγία στη φυλακή με σκοπό να την σταυρώσει και να την ενισχύσει με λόγους του Ευαγγελίου, ώστε με ανδρείο φρόνημα να παραμείνει σταθερή στην πίστη της και να παραδώσει στον Νυμφίο της Χριστό την ψυχή της μέσω του μαρτυρίου. 

 Την επόμενη μέρα ο Σαβίνος κάλεσε την Αγία για δεύτερη φορά να θυσιάσει στα είδωλα, απειλώντας με φρικτά βασανιστήρια. Απτόητη η Αγία μπροστά στις απειλές,  περιέπεξε τον ηγεμόνα που πίστευε ότι θα μπορούσε να την πείσει να αρνηθεί τον Χριστό και προτίμησε το λυτρωτικό μαρτύριο.

Ο τύραννος τότε διέταξε να την κρεμάσουν από τις τρίχες της κεφαλής της, να καταξεσχίσουν το σώμα της και με χτυπήματα να παραμορφώσουν το πρόσωπό της. Η ευλογημένη Γλυκερία προσευχόμενη, υπέμεινε με καρτερία το μαρτύριο.   Έπειτα, την φυλάκισαν αιμόφυρτη χωρίς νερό και τροφή. Εκεί Άγγελος Κυρίου την επεσκέφθη, επούλωσε τα τραύματά της και την έτρεφε με γάλα, άρτους και νερό.

Όταν άνοιξαν την φυλακή ο ηγεμόνας αντίκρυσε ένα παράδοξο θέαμα: αντί η Αγία να είναι τραυματισμένη, άσιτη και αφυδατωμένη ήταν ειρηνική, χαριής και υγιέστατη.

Την παραλαμβάνει τότε ο Σαβίνος και την οδηγεί στην Ηράκλεια, όπου είχε προηγηθεί η φήμη των θαυμαστών γεγονότων του μαρτυρίου της. Στην είσοδο της  πόλεως την υποδέχονται οι χριστιανοί της Ηράκλειας με τον επίσκοπό τους, Δομίτιο. Θαυμάζοντας την θαρραλέα κόρη προσευχήθηκαν από κοινού στον Θεό να ανέβει μέχρι τέλους τον Γολγοθά της, απτόητη και με ανδρείο φρόνημα. 

Οργισμένος ο ηγεμόνας, ακούγοντας τις επεφημίες των εκεί παρισταμένων, δίδει εντολή να την ρίξουν σε αναμμένη κάμινο. Αλλ’ ω του θαύματος! Μόλις ερίφθη, κατήλθε δρόσος εξ ουρανού η οποία κατέσβεσε τις πανύψηλες φλόγες.  

Θολωμένος πλέον από το μίσος του ο ηγεμόνας διατάζει αφού την δέσουν χειροπόδαρα, να εκδάρουν όλο το δέρμα της κεφαλής της, έως του μετώπου. Το θέαμα αποτρόπαιο, αλλά παρά τους φρικτούς πόνους η Αγία δεν λιποψυχεί και συνεχίζει να προσεύχεται με όλη τη δύναμη της ψυχής της προς τον αληθινό Θεό. Ντροπιασμένος ο ηγεμόνας από την ηρωική της στάση και από όλα τα θαυμαστά που συνέβησαν, διατάζει να οδηγηθεί και πάλι στην φυλακή, όπως ήταν δεμένη, αφού προηγουμένως στο πάτωμα του κελιού είχαν τοποθετήσει κοφτερές  πέτρες, ώστε η παραμικρή κίνηση να της προξενεί αφόρητο πόνο.

Ο Κύριος όμως δεν θα μπορούσε να αφήσει την Νύμφη του αβοήθητη. Έτσι για δεύτερη φορά απέστειλε Άγγελο ώστε θαυματουργικά να τη λύσει από τα δεσμά και αποκαταστήσει την εκδορρά της κεφαλής της, αποδίδοντάς το αρχικό νεανικό κάλλος που έλαμπε στο πρόσωπό της. 

Την επόμενη μέρα ο δεσμοφύλακας, ονόματι Λαοδίκιος, ανοίγει την πόρτα του κελιού και βρίσκεται αντιμέτωπος με το υπερφυσικό γεγονός της πλήρους ιάσεως της κατατυραννισμένης Γλυκερίας. Έρχεται σε συντριβή και πιστεύει στον Χριστό. Παραλαμβάνοντας στα χέρια του τα δεσμά της μάρτυρος και ακολουθούμενος από αυτήν, παρουσιάζονται μπροστά στον ηγεμόνα.

Ο Σαβίνος απορημένος με τη στάση του δεσμοφύλακα του ζητά να απολογηθεί. Εκείνος εξιστορεί το παράδοξο θαύμα της πλήρους ιάσεως και λύσεως των δεσμών της Αγίας από τον Άγγελο, απαρνείται τα είδωλα και ομολογεί ως  μόνο αληθινό Θεό τον Θεό της Γλυκερίας, τον Ιησού  Χριστό.   Ο ηγεμόνας χωρίς χρονοτριβή διατάζει τους δημίους να τον αποκεφαλίσουν.

Αγανακτισμένος ο Σαβίνος βλέποντας την μεταστροφή πολλών ανθρώπων στον χριστιανισμό εξαιτίας της οφθαλμοφανούς παρουσίας του Θεού στα μαρτύρια της Αγίας και της ακλόνητης πίστης της αποφασίζει ως ύστατο μαρτύριο να την οδηγήσει στο στάδιο για την κατασπαράξουν τα θηρία. Η καλλιπάρθενος με  αδιάλειπτη προσευχή περιμένει καρτερικά το νέο της μαρτύριο. Τότε εξαπολύουν εναντίον της πεινασμένες λέαινες. Τα θηρία όχι μόνο δεν της επιτέθηκαν αλλά έστεκαν γύρω της ως άκακα αρνία. Μόνο ένα από αυτά την δάγκωσε απαλά χωρίς να της προξενήσει κάποια πληγή ή μώλωπα και αμέσως παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.

Ο  Σαβίνος ικανοποιημένος, αποχωρώντας από το στάδιο αρρώστησε αιφνιδίως από υδρωπικία και καθ’ οδόν απέθανε μέσω φοβερών πόνων.

Το δε σώμα της παρθενομάρτυρος Γλυκερίας ετάφη πλησίον της πόλεως με φροντίδα του επισκόπου Δομιτίου, ενώ από τον τάφο της αμέσως ανέβλυσε μύρο  και πηγή αγιάσματος που επιτελούσαν πλήθος θαυμάτων. 

Ήδη από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια η τιμή στην θαυματουργό μάρτυρα  είχε ξεπεράσει τα όρια της Ηράκλειας, της οποίας ήταν πολιούχος. Μαρτυρείται ότι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, όπως ο Μαυρίκιος (που βασίλευσε από το 582 – 602 μ.Χ.) και ο Ηράκλειος (που βασίλευσε από το 610 – 641 μ.Χ.) προσέτρεξαν στον τάφο της για να ζητήσουν την προστασία της. 

Σε μία από τις θαυμαστές διηγήσεις για την Αγία Γλυκερία αναφέρεται ότι   εμφανίστηκε στον άρχοντα της Ηράκλειας Ευνομιανό που την παρακαλούσε θερμά για να αποκτήσει παιδί. Η Αγία δέχθηκε να ικανοποιήσει το αίτημά του, μόνο αφού πρώτα της υποσχέθηκε ότι θα έχει ταπεινό φρόνημα και καταδεκτικότητα απέναντι σε όλους. Το δε ευλογημένο παιδί που του χάρισε όρισε ότι θα έπρεπε να το ονομάσει Ελισσάβετ, διότι θα αναδεικνυόταν ομότροπο της μητέρας του Τιμίου Προδρόμου. Πρόκειται για την Οσία Ελισσάβετ τη θαυματουργό (24 Απριλίου).

Μέχρι και σήμερα η Αγία Γλυκερία συνέχιζει να εμφανίζεται σε πολλούς πιστούς, παρέχοντάς τους την ψυχική και σωματική υγεία.

Η μνήμη της Αγίας Γλυκερίας τιμάται στις 13 Μαϊου, ημέρα της κοιμήσεώς της και στις 22 Οκτωβρίου, ημέρα ανακομιδής των Ι. Λειψάνων της.