Ἡ ἱστορία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

Ἡ ἱστορία τοῦ Ἱ. Ναοῦ χάνεται στὰ βάθη τῶν αἰώνων. Σύμφωνα μὲ τὴν προφορικὴ παράδοση, ἡ ὕπαρξη τοῦ Ναοῦ μαρτυρεῖται ἤδη στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας,  μὲ τὴν εὕρεση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἁγίας Γλυκερίας μέσα σὲ σπήλαιο ὅπου ἀνέβλυζε Ἁγίασμα.

Ἡ εὐρύτερη περιοχή, στὴν ὁποῖα δὲν ἦταν ἐγκατεστημένοι μόνιμοι κάτοικοι, παρὰ μόνο λιγοστοὶ κτηνοτρόφοι, ἀνῆκε στὴν ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια τῶν Μπενιζέλων, κληρονόμος τῆς ὁποῖας ἦταν ἡ Ἁγία Φιλοθέη. Λόγῳ τοῦ ἡσυχαστικοῦ τοῦ τόπου, ἡ Ἁγία λίγο πρὸ τῆς κοιμήσεώς της ἔχτισε κελιὰ πέριξ τοῦ πρώτου Ναοῦ καὶ διαμόρφωσε τὸν χῶρο γιὰ νὰ λειτουργήσει ὡς γυναικεία Μονή – Παρθεναγωγεῖο, ἐντὸς τῆς ὁποῖας νέες κοπέλες θὰ προστατεύονταν ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῶν Τούρκων καὶ θὰ μάθαιναν διάφορες τέχνες πρὸς βιοπορισμό.

Ἀργότερα, γύρω στὰ 1860-1870, καθὼς ἡ Ἱ. Μονὴ εἶναι ἤδη διαλελυμένη, χτίζεται νέος Ναὸς πρὸς ἐξυπηρέτηση τῶν πρώτων οἰκιστῶν τῆς περιοχῆς, κυρίως κτηνοτρόφων καὶ γεωργῶν.

Ὁ Ναὸς ἀρχικὰ ἀνῆκε στὸν ἀρχιτεκτονικὸ τύπο τῆς ἁπλῆς βασιλικῆς. Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1927 – 1938 προστέθηκε ὁ τροῦλος καὶ τὴ δεκαετία τοῦ 1960 ὁ γυναικωνίτης καὶ τὸ καμπαναριό. Τὸ 1995 ἔγινε ἡ ἐπέκταση τοῦ Ἱεροῦ καὶ προστέθηκε ὁ Πρόναος, προκειμένου νὰ καλυφθοῦν οἱ ἀνάγκες τοῦ ὁλοένα αὐξανόμενου πληθυσμοῦ στὴν περιοχὴ τοῦ Γαλατσίου. Τὸ 2007 ξεκίνησαν οἱ ἐργασίες ἀνεγέρσεως Ἱ. Παρεκκλησίου καὶ βοηθητικῶν χώρων, οἱ ὁποῖες ὁλοκληρώθηκαν τὸ 2019. Τὸ Ἱ. Παρεκκλήσιο ἀφιερώθηκε στὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη τὸν Νάξιο, καθότι καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν κατοίκων τοῦ Δήμου Γαλατσίου εἶναι Ναξιῶτες. Τὰ θυρανοίξια τοῦ Ἱ . Παρεκκλησίου  ἔγιναν τὸ 2021.

Ἐντός τοῦ Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγίας Γλυκερίας φυλάσσεται σὲ μαρμάρινο προσκυνητάρι ἡ θαυματουργὸς εἰκόνα τῆς Ἁγίας, ἡ ὁποῖα εὑρέθη στὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγιάσματος (ποὺ σήμερα εἶναι ἐπιχωματωμένο, κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα). Ἐπίσης στὸν Ναὸ σώζεται καὶ δεύτερη εἰκόνα  τῆς Ἁγίας, ἡ ὁποῖα χρονολογεῖται τὴν ἴδια περίοδο ποὺ εἰκάζεται ὅτι χτίσθηκε ὁ Ναός.

Ἐπίσης ἐντὸς τοῦ Ἱ. Βήματος φυλάσσεται ὡς ἱερόν θησαύρισμα παλαιά θαυματουργὸς εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης Μυρτιδιωτίσσης, ἡ ὁποῖα ἐξέρχεται ὀκτάκις τοῦ ἔτους πρὸς προσκύνηση, στὶς 24 Σεπτεμβρίου, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς της, στὶς τέσσερεις Στάσεις τῶν Χαιρετισμῶν καὶ στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο, τὴν ἡμέρα τῆς Ὑπαπαντῆς – ἐπί τῇ ἑορτὴ τῆς Μητέρας- καὶ κατὰ τὴν τελευταία Παράκληση τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Ἡ Ἁγία Γλυκερία εἶναι ἡ πολιοῦχος τοῦ Δήμου Γαλατσίου. Κατὰ τὴν Πανήγυρη συρρέουν χιλιάδες πιστῶν γιὰ νὰ ἀποθέσουν τὶς προσευχὲς καὶ τὶς ἱκεσίες τους στὸ θαυματουργὸ εἰκόνισμά της. Ἡ Ἁγία Γλυκερία θεωρεῖται ἰδιαίτερα προστάτις τῶν ἀνθρώπων ποὺ πάσχουν ἀπὸ ψυχικὰ νοσήματα καὶ ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ. Σύμφωνα μάλιστα μὲ μαρτυρίες πιστῶν ἐμφανίζεται συχνά, ἰδίως σὲ μικρὰ παιδιά.

Ἡ Ἐνορία μας πανηγυρίζει τέσσερεις φορὲς τὸν χρόνο, στὶς 13 Μαΐου, ἡμέρα μνήμης τῆς Ἁγίας Γλυκερίας, στὶς 22 Ὀκτωβρίου, ἐπί τῇ ἀνακομιδῇ τῶν ἱερῶν λειψάνων της, στὶς 24 Σεπτεμβρίου, ἑορτὴ τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης καὶ στὶς 14 Ἰουλίου, ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ  Ἁγιορείτου, (Πανήγυρις Ἱ. Παρεκκλησίου παραπλεύρως τοῦ Ἱ. Ναοῦ).